Pierwszy ♥

-Uważaj na siebie skarbie- powiedziała do mnie mama chyba po raz setny tego dnia
-Tak, wiem mamo. Muszę już jechać, bo się spóźnimy na samolot. Do zobaczenia- pocałowałam ją delikatnie w policzek i pomachałam ostatni raz przed wejściem do taksówki, w której czekały już Emily i Kate.
-Co się tak ociągałaś?-zażartowała Kate
-Wiecie jaka jest moja mama…
-Wiemy- odpowiedziały mi razem, a razem po tym zaśmiałyśmy się.
-To jak zaczynamy nowe życie?-zapytałam ich
-Tak, mam nadzieję, że spotkamy One Direction- rozmarzyły się obie
-Dajcie spokój. Znowu te wasze lalusie
-Ty się nie znasz. Jeżeli nie jesteś directionerką, nie znaczy, że  możesz ich obrażać- wymądrzała się Emily.
-No dobra- uniosłam ręce w obronnym geście.
-Jesteśmy- kierowca przerwał naszą dyskusję. Zapłaciłam mu należną sumę i wyszłyśmy z taksówki. Na lotnisku jak zawsze było bardzo tłoczno. Nasza odprawa trwała szybko i mogłyśmy już wejść do samolotu. Podczas siedmiogodzinnego lotu dużo czasu przespałyśmy, ale także rozmawiałyśmy między sobą. Gdy wreszcie wylądowaliśmy chyba jako pierwsze wyszłyśmy z samolotu. Bez zatrzymywania się pobiegłyśmy od razu na zewnątrz. Widok Londynu nocą zaparł mi dech w piersi. Dziewczyny widać także były bardzo zadowolone. Gdy napatrzyłyśmy nasze oczy tym pięknym widokiem wsiadłyśmy do taksówki i pojechałyśmy pod adres, który podała mi mama. Znowu byłyśmy pod wrażeniem, kiedy kierowca zatrzymał się pod pięknym, dużym domem. Zapłaciłam mu i wysiadłyśmy z auta. Wyciągnęłam z torebki klucze i otworzyłam nimi drzwi. Od razu wbiegłyśmy do środka i zaczęłyśmy piszczeć. Salon był piękny, na środku stała skórzana, biała sofa, a przed nią szklany stolik. Na przeciw była olbrzymia plazma i konsola do gier. Ściany były mocno zielone, a podłoga równo ułożona z ciemnych paneli. W oczy rzuciły mi się ciemno-drewniane drzwi z moim imieniem.
-Idźcie na górę zobaczyć jak jest, a ja sprawdzę tu.
-Okay- odpowiedziała mi Emily i razem z Kate poszły na górę. Ciekawa nacisnęłam klamkę, a  drzwi się otworzyły. Otworzyłam szeroko oczy i buzię, gdy zobaczyłam piękny pokój . Z niedowierzaniem weszłam do środka i usiadłam na miękkim łóżku. Wzięłam małą karteczkę, która leżała na nim : „ Mam nadzieję, że ci się podoba ;* . Ten jest zaprojektowany specjalnie dla ciebie. Mam jeszcze jedną niespodziankę, otwórz szafę ;D. Całuję ;* mama „. Zrobiłam tak jak było napisane i otworzyłam szafę. Zastałam w niej tylko parę T-shirt’ ów i par spodni. Już chciałam ją zamknąć, ale zobaczyłam koleją karteczkę : ” Haha, dałaś się nabrać ;D. ale do rzeczy, znajdź klamkę na ścianie szafy i naciśnij ją ;D. To już ostatnia karteczka. Kocham mama ;*” Zdziwiona zaczęłam szukać klamki na ścianie, aż znalazłam ją przy samej ziemi nacisnęłam ją i z hukiem wpadłam do kolejnego pokoju, lecz nie zwykłego. Gdzie było tylko miejsce wisiały różne ubrania, spały buty i szafki z kosmetykami  i innymi pierdołami. Ponownie otworzyłam szeroko oczy o buzię, gdy zaczęłam je przeglądać. Było tam kompletnie wszystko od eleganckich sukienek, czy spódnic, spodni przez bluzy z kapturem, aż do stroi kąpielowych, czy piżam. Buty także były przeróżne. Nie mówiąc już o dodatkach czy biżuterii. W kącie stała duża toaletka z podświetlanym lustrem. Posiedziałam w nim jeszcze chwilę, później wyszłam. Rozejrzałam się jeszcze raz po pokoju i z niego także wyszłam. W salonie siedziały już Kate i Emily.
-I co.?-zapytałam
-Tam są nasze pokoju- wyszczerzyła się Kate.
-Fajne?-zapytałam ponownie
-Zarąbiste- odpowiedziały obie. Pokręciłam tylko głową i udałam się do kuchni. Z ciekawości otworzyłam lodówkę i doznałam szoku, gdy zastałam ją wypchaną po brzegi.
-Emily, Kate.!- krzyknęłam a obie zaraz pojawiły się obok mnie.
-Co.?-zapytała  zdziwiona Kate
-Patrzcie, na lodówkę- pokazałam na urządzenie, a one także szeroko się uśmiechnęły i wróciły do salonu. Wyciągnęłam z zamrażarki lody i wróciłam do dziewczyn. Usiadłam między nimi na kanapie i przyłączyłam się do oglądania filmu, który od razu mnie zaciekawił. Nim się zorientowałam zasnęłyśmy na kanapie.
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
Oto pierwszy rozdział. Tu jeszcze nic się nie dzieje... Akcja dopiero zacznie się w kolejnym rozdziale, który nie wiem kiedy dodam. Proszę o komentarze, bo one są bardzo ważne dla autorki opowiadania. To one właśnie dają taką siłę do pisania kolejnych rozdziałów. W pasku po lewej znajduje się strona z bohaterami. Proszę też o dodawanie się do obserwujących. Całuję Pani Horan ;*